Πρόσφορο ἀγάπης...

Ὅταν τοῦ μιλοῦν γιά τό ἔργο, ἀπαντᾶ:

 "Αὐτό δέν ἀνήκει σέ μένα. Ἀνήκει σέ ὅλους, εἴτε ἐδῶ πού ζοῦν καί ἀγωνίζονται, εἴτε ἐκεῖνοι πού προσφέρουν ἀπό μακρύτερα. Ἀνήκει στό σύνολο. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλης καί τῶν περιχώρων, καί ὄχι μόνον αὐτοί ἀλλά καί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας καί τό ἐξωτερικό, εἶναι συνεργάτες καί συνδρομητές.

 Ὁ λαός προσφέρει τόν ἱδρώτα του. Πολλοί μαθητές καί φοιτητές δίνουν "στό ταμεῖο τῆς προσφορᾶς" τό χαρτζιλίκι τους. Νέοι
ἀκουμπᾶνε τόν πρῶτο τους μισθό. Ἄλλοι, ἕνα ποσοστό "μερίδιο"ἀπό τό μισθό τους κάθε μήνα. Πολλοί σοῦ λένε μέ τή συμπεριφορά τους "ἐδῶ εἴμαστε". Δέ μετριέται ἡ συγκίνηση, ὅταν βλέπεις τόν κόσμο νά προσφέρει μέ εὐχαρίστηση, νά τό νιώθει ἀνάγκη νά συνεργάστεῖ, νά μή ζητάει μόνο "τό ἑαυτοῦ ἀλλά καί τό τοῦ ἑτέρου" (Α΄Κορινθίους 10,24).

 Ὅσοι ἀγωνίστηκαν καί ὅσοι πάλεψαν καί πρόσφεραν (γιατί πολλοί ἀπό αὐτούς ἔχουν φύγει) θα πάρουν "τό μισθό τους". Στίς 26 Σεπτεμβρίου μετά τή Θεία Λειτουργία τελεῖται μνημόσυνο στίς ψυχές τους.

 Ὅλοι ὅσοι βοηθοῦν, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του, γνωστοί καί ἄγνωστοι, εἶναι ἐγγεγραμμένοι στό ἔμψυχο δυναμικό προσφορᾶς. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἑνώνει μέ ὅλους. Μᾶς δίνει τό νόημα τοῦ νά ὑπάρχουμε. Ὁ ἄνθρωπος ὁλοκληρώνεται, ὅταν δέν ἀνήκει στόν ἑαυτό του. Τίποτα δέν εἶναι δικό μας. Ὅ,τι ἔχουμε εἶναι ἄνωθεν. Εἴμαστε διαχειριστές. Δικά μας εἶναι τό "ἐλθέ καί σκήνοσον" στό Θεό καί "ἄφες τά παραπτώματα"  τῶν ἄλλων.

 Μόνο κοντά Του ὑπάρχει ἀρμονία στή ζωή.

 Ἄν προχωρήσουμε  μέ πίστη, πραγματική ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπο, ἔλεος συγχώρησης, θά νιώσουμε τό πολυπόθητο τῆς ψυχῆς, τόν παράδεισο τοῦ νά μετέχουμε στή ζωή τῆς Κοινωνίας τοῦ Θεοῦ. "Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν" (Κατά Λουκᾶν 17,21).

 Ἐκεῖνος πού ζεῖ κατά Χριστό γεύεται τά τοῦ Παραδείσου. "Ἐάν δέ ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ' ἀλλήλων" (Α΄Ἰωάννου 1,7).